ปัจฉิมโอวาท จงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด ปัจฉิมโอวาท พระพุทธองค์ได้ทรงห่วงใยตรัสสั่งเสียไว้ในวันที่ปรินิพพาน อันเป็นอนุสาสนีย์ครั้งสุดท้าย ที่มีสาระสำคัญอย่างยิ่ง ได้ให้ไว้กับ ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา เพื่อนำไปสมาทานปฏิบัติตน ตรงตามธรรมที่พระพุทธองค์ได้ทรงให้ไว้ เพื่อบรรลุผลแห่งการปฏิบัติธรรม ดังปัจฉิมโอวาทานุสาสนี ว่า “หันทะทานิ ภิกขะเว อามันตะยามิ โววะยะธัมมา สังขาราอัปปะมาเทนะ สัมปาเทถะอะยัง ตะถาคะตัสสะ ปัจฉิมา วาจา ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บัดนี้เราขอเตือนพวกเธอทั้งหลายว่าสังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดาเธอทั้งหลายจงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิดนี้เป็นวาจาครั้งสุดท้ายของตถาคต ฯ” ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกาทั่วไป ที่สักๆ แต่ว่าฟังพระปัจฉิมโอวาท แล้วไม่นำมาตริตรองใคร่ครวญให้รอบคอบถี่ถ้วนแล้ว มักมองเป็นเพียงว่า พระพุทธองค์ทรงต้องการแค่ยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อม ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำได้ไม่ยาก แค่อย่าเลินเล่อ เผอเรอขาดสติ…

🌷 ผู้ที่อบรมจิตจนสงบตั้งมั่นไม่หวั่นไหว จึงจักพ้นจากทุกข์ได้ จิตของผู้ใดเปรียบด้วยภูเขาหิน ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวไม่กำหนัดในอารมณ์เป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัดไม่โกรธเคืองในอารมณ์เป็นที่ตั้งแห่งการโกรธเคืองจิตของผู้ใดอบรมแล้วอย่างนี้ ทุกข์จักถึงผู้นั้นแต่ที่ไหน ฯ (พระพุทธพจน์) ^^พระพุทธพจน์ชัดเจนว่าจิตผู้รู้ที่ได้รับการอบรมดีแล้วด้วยสติปัฏฐาน ๔ ย่อมไม่กำหนัด ในอารมณ์ที่ควรกำหนัด จิตผู้รู้ที่ได้อบรมดีแล้ว ย่อมไม่โกรธเคือง ในอารมณ์เป็นที่ตั้งแห่งการโกรธเคือง การเริ่มต้นด้วยการปฏิบัติสติปัฏฐาน ๔ เท่ากับได้เริ่มต้นปฏิบัติอริยมรรคมีองค์ ๘ (พระพุทธพจน์) ชัดเจนมากเลยว่า จิตสามารถฝึกฝนอบรมได้ด้วยการเพียรเพ่งฌาน ให้จิตมีสติสงบตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว ดังภูเขาหิน เมื่อจิตของตนสงบตั้งมั่น ไม่วุ่นวายซัดส่าย จิตย่อมรู้จักปล่อยวางอารมณ์ต่างๆ ได้ จิตของผู้ใดอบรมแล้วอย่างนี้ ทุกข์จักถึงผู้นั้นแต่ที่ไหน เพราะอริยมรรค ๘ เป็นเครื่องมือในการปล่อยวางอารมณ์นั่นเอง ปัจจุบันยังมีปัญหาเรื่องความทุกข์ยาก ลำบากกาย ลำบากใจกันจำนวนมาก เพราะขาดการฝึกฝนอบรมกาย อบรมจิตของตน…